Veertig jaar geleden is er op de wegen vanuit West-Europa naar het Midden-Oosten een sterke ontwikkeling geweest van wegtransport. De ritten naar het Midden Oosten en verder kunnen we beschouwen als één van de avontuurlijkste transporten uit de geschiedenis van het wegtransport. Begin jaren ’60 tot halverwege de jaren ’80 is zijn er vele West-Europese transporteurs geweest met als bestemming het Midden Oosten.Los adressen als Teheran, Bandar Abbas en Jeddah spreken vandaag de dag nog steeds tot de verbeelding, laat staan in de begin jaren van het opkomende wegvervoer.
In die jaren waren er tal van transporteurs die door een teruglopende economie naar alternatieven zochten. Bedrijven die toen al naar Athene reden gingen verder naar Istanbul en werden door opdrachtgevers gevraagd om nog verder te gaan. Mede door de oliecrisis en de onrust in het Midden Oosten door de 6-daagse oorlog was de situatie onstabiel. Het Suez kanaal werd gebombardeerd waardoor schepen om Zuid-Afrika heen moesten varen. Dit resulteerde in langere vaartijden en hogere transportprijzen. Hierdoor zagen transporteurs mogelijkheden om tegen de scheepvaart te concurreren. De chauffeurs reden via Istanbul over de Bosporus Azië binnen om vervolgens via het oosten van Turkije Perzië (tegenwoordig Iran) binnen te rijden. Om Perzië te bereiken moest eerst de beruchte Tahir Pass bedwongen worden. Een gevaarlijke klim waar honderden trucks per dag overheen moesten. In de winter erg smal en bedekt met sneeuw en ijs en temperaturen van min 30 graden Celsius. Ongelukken gebeurden regelmatig; foto’s van trucks in het ravijn zijn bekende foto’s….
Veelal werd Teheran aangedaan maar ook bestemmingen als Bandar Abbas, Kabul, Dubai, Doha, Karachi, Kuwait en Jeddah waren bekende eindbestemmingen. Allerlei materialen werden er vervoerd: Kleding, chemicaliën, elektronica, proviand en onderdelen voor de scheepvaart. Mede door de opkomende economie in Iran in de jaren ’60 werden er allerlei West-Europese goederen geïmporteerd. De haven in het zuiden van Iran was te klein waardoor er lange wachttijden ontstonden.
Het vervoer via de weg bleek een goed alternatief te zijn! De ritten waren duizenden kilometers en werden gedaan met trucks zonder airco, zonder verhoogd dak en zonder alle moderne voorzieningen die we vandaag allemaal kennen. Temperaturen van -30 of +45 graden waren geen uitzonderingen tijdens deze ritten. Dit werk was enorm avontuurlijk en chauffeurs waren weken of maanden van huis.
Kijk hier voor alle modellen uit deze nieuwe Tekno reeks.